Στις φίλες της

Διάλογος την Παρασκευή το μεσημέρι:

-Θα πάω στις φίλες μου. Έχουμε gathering στο καινούργιο σπίτι της Μίας.

-Να πας και να περάσεις καλά.

-Δε θα έρθεις;

-Θα εξαρτηθεί από ΄σένα.

-Δηλαδή;

-Αν είναι να πίνεις, να γίνεσαι κομμάτια και να κάθομαι σε μια γωνιά, ανάμεσα σε άγνωστους ανθρώπους, να κομματιάζομαι κι εγώ, δεν θέλω να έρθω.

-Οι φίλες μου με αγαπάνε και δε μ΄ αφήνουν να γίνομαι χάλια…

-Δηλαδή να έρθω;

-Αν θες να έρθεις, έλα…

Διάλογος το πρωί του Σαββάτου:

-Τι ώρα θα πας, τελικά, στης Μίας;

-Στις 10… Δεν θα έρθεις;

-Να έρθω;

-Να σου πω, αν είναι να παραπονιέσαι που θα κάθεσαι σε μια γωνιά κι εγώ θα γυρνάω από τη μία παρέα στην άλλη, γιατί θα γυρνάω, να μην έρθεις καλύτερα. Δεν θα περάσεις καλά ούτε εσύ, ούτε εγώ.

-ΟΚ

Διάλογος (τηλεφωνικός) το απόγευμα του Σαββάτου:

-Κοίτα, δεν προλαβαίνω. Δεν θα έρθω από το σπίτι. Θα πάω κατευθείαν.

-Καλά να περάσεις…

-Γειά!

-Γειά!

Διάλογος (τηλεφωνικός) το βράδυ του Σαββάτου:

-Έλα, θες να έρθεις;

-Τώρα μόλις έβαλα πυτζάμες…

-Είχα ξεχάσει ότι γνώριζες τον άνδρα της Μίας… Είναι εδώ. Αν θες, έλα…

-Πού να κάνω μπάνιο τέτοια ώρα, να ντύνομαι και να έρχομαι από εκεί… Καλά να περάσετε. Θα αργήσεις;

-Δεν ξέρω…

-Προσδιόρισέ μου το χρόνο. Μετά τις 3 το ξημέρωμα;

-Ε, όχι ρε! Θα σε πάρω εγώ…

-Καλά… Άντε, καλή διασκέδαση!

-Γειά!

Διάλογος (τηλεφωνικός) στη 1 το ξημέρωμα της Κυριακής, μετά από 11 αναπάντητες κλήσεις στο κινητό της και αναγκαστική συνομιλία με τη Μία:

-Έλα ρε συ…

-Τι κάνεις;

-Καλά, 11 κλήσεις;

-Ρε Κατερίνα, έπαιρνα στο κινητό σου και δεν το σήκωνες… Είχες πει ότι θα πάρεις κι επειδή θέλω να πέσω να κοιμηθώ κάποια στιγμή, πήρα να σε ρωτήσω πώς το βλέπεις, αν θα αργήσετε…

-Πέσε να κοιμηθείς!

-Δηλαδή θα πάει μετά τις 3;

-Πέσε να κοιμηθείς!

-…

-Πέσε να κοιμηθείς, ρε παιδί μου! Μπορεί να κοιμηθώ εδώ!

-Καληνύχτα!

Έκλεισα τα κινητά. Χαμήλωσα τα σταθερά. Και μη μου πείτε ότι έχω άδικο, σας δάγκωσα το λαρύγγι!