Ζήλια μου

Σκηνή ζηλοτυπίας. Αυτό μας έλειπε. Ξαφνικά, το απόγευμα, ενώ πηγαίναμε στη δουλειά, ξέσπασε. Προσπαθούσα να καταλάβω πώς, ο άνθρωπος που δεν έδινε δεκάρα, ξαφνικά, όρμησε να με φάει.

Τι έψαχνα… Δεν ήξερα; Αφού –για άλλη μία φορά- μιλούσε το αλκοόλ.

Κι εκεί, έτσι απότομα, χάλασε το αυτοκίνητο. Άναψε όλα τα λαμπάκια του ταμπλό, από το ABS και τα υγρά των φρένων, ως τον αερόσακο. Ανέβασε θερμοκρασία στα 100 και δεν ήξερα τι να κάνω.

Με τα χίλια ζόρια έφθασα στη δουλειά μου. Κι εκεί, με πήρε τηλέφωνο. Και πάλι σκηνή ζηλοτυπίας. Τρελάθηκα. Να έχω μια δουλειά από δω ως το Λονδίνο και να πρέπει να εξηγώ τα ανεξήγητα… Και τότε μου είπε:

-Αφού δε δίνεις σημασία και έχεις γκόμενα, τότε κι εγώ θα πάω στην Αθήνα! Θα γυρίσω σε δύο μέρες!

Το μυαλό της είχε πλάσει, άγνωστο πια ιστορία. Και το βράδυ, όταν γυρίζαμε στο σπίτι, κι άναψαν πάλι όλα τα λαμπάκια στο ταμπλό, άρχισε το θέατρο του παραλόγου:

-Θέλω πατσά!

-Να μη φάμε ό,τι έχουμε στο σπίτι;

-Δεν έχουμε τίποτα στο σπίτι…

-Επειδή το αυτοκίνητο δεν είναι σε καλή κατάσταση, να το αφήσουμε για σήμερα;

-Θέλω να φάω. Με έχεις γραμμένη!

Για να γλιτώσω τον καβγά, την πήγα να πάρει τον πατσά της. Μ΄ έπιασαν τα κλάματα. Πήρα μια φίλη στο τηλέφωνο, της μιλούσα κι έκλαιγα. Τι έφταιγε κι αυτή… Να της μαυρίζω την ψυχή, βραδιάτικα… Το ΄κλεισα. Με είχε πάρει το παράπονο. Ήταν, πια, τόσο μεγάλο το κρίμα μου; Έκοψα το σταυρό που φοράω στο λαιμό. Νοιώθω σα να με πρόδωσε, σα να με τιμωρεί εκείνος, για κάτι. Και δεν το δέχομαι, πια, ότι είναι τόσο μεγάλο το κρίμα μου.

Στο δρόμο της επιστροφής, Η παράνοια. Διάλογος για θεατρικό του Ιονέσκο:

-Τι έχεις;

-Τίποτα…

-Τίποτα; Μόνον γκόμενα έχεις!

-Σε παρακαλώ, άσε αυτήν την κουβέντα, με ενοχλεί.

-Άκου να σου πω! Αντί να φωνάζω εγώ, φωνάζεις εσύ; Σε αγαπάω, το καταλαβαίνεις;

-Κατερίνα, σε παρακαλώ. Ας μιλήσουμε για κάτι άλλο…

-Γιατί δεν μου μιλάς! Τι θες, επιτέλους, από μένα; Θες να βγεις κι από πάνω;

-Δε σε καταλαβαίνω… Είπα να μιλήσουμε για κάτι άλλο.

-Άσε με ρε! Σου δίνω και αξία! Αν δε θες να μιλήσουμε για κάτι άλλο, άσε με ήσυχη!

Φυσικά κοιμηθήκαμε χωριστά…