Παρασκευή, Δεκεμβρίου 29, 2006

Τσιφούταρος

"Είσαι τσιφούτης -και στα συναισθήματα"!
Αυτό μου είπε. Επί λέξει. Είμαι τσιφούτης εγώ (εγωιστής είμαι, δεν υπάρχει αμφιβολία), που παράτησα γυναίκα και παιδί, για να είμαι μαζί της. Εκτός κι αν πιστεύει ότι παράτησα την Αθανασία επειδή δεν ήθελα να... ξοδεύω πολύ συναίσθημα.
Είμαι φουρκισμένος, τώρα, και μπορεί να την αδικώ. Αλλά θέλω κάπου να ξεσπάσω. Και ξεσπάω εδώ, όπου το τελευταίο χρονικό διάστημα μείνατε λίγοι οι αναγνώστες κι ακόμη πιο λίγοι οι σχολιάζοντες.
Γιατί το ζόρι μου, όπως καταλάβατε εδώ και καιρό, δεν είναι μόνον το πάθος της Κατερίνας. Είναι και το ότι αυτή η κατάσταση μ΄ έχει αναγκάσει να αλλάξω ζωή και συνήθειες, να παρατήσω φίλους και να μένω μόνος να ψυχαναζαλίζομαι. Είναι και το ότι η Αθανασία δε θέλει να με βλέπει ούτε ζωγραφιστό (κι αν αυτό δε σημαίνει και τίποτε, έτσι όπως έγιναν τα πράγματα, υπάρχει κι ένα παιδί. Που έχω ζόρι να το βλέπω, γιατί, απλά, η μητέρα του, δεν θέλει να με βλέπει). Είναι και το ότι μεγαλώνω μέσα σε τέτοια ζόρια.
Αλλά αυτό το "τσιφούτης" με χαράκωσε. Κι αν είχε πιεί, είχε πιεί μόλις ένα ποτήρι...

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Εύχομαι (σώθηκες... αλλά μόνο αυτό έχω) να εξελιχθούν καλύτερα τα πράγματα στο μέλλον σε όλους τους τομείς.

diastimata είπε...

@ araxne
Δεν ξέρω τι περιμένω. Όπως δεν ήξερα τι περίμενα τόσα χρόνια παντρεμένος. Κάθε μέρα η κατάσταση περιπλέκονταν. Ένα σπρώξιμο περιμένω. Για να πάω ή έξω, ή πιο βαθειά.

@ anonymous
Ευχαριστώ για την ευχή. Το έχω ανάγκη.

Ανώνυμος είπε...

Χααχαχαχα... ήθελες να τα ακούσεις diastimata. Σκληρή η γλώσσα της αλήθειας, n'est ce pas?

diastimata είπε...

@ araxne
Μήπως γνωριζόμαστε;

diastimata είπε...

@ november

Χαιρέκακε Νοέμβριε... Σνιφ σνιφ