Με τα χίλια ζόρια

Τόσες μέρες κρατιόταν με τα χίλια ζόρια. Το ΄ξερα. Το καταλάβαινα. Έπινε αργά το βράδυ, άγνωστο πόσες μπίρες.

Θα μου πείτε «κάνει προσπάθεια, βοήθησέ την»! Έλα, όμως, που δε γλιτώσαμε από όλα τα υπόλοιπα…

Με το παραμικρό, μια κουβέντα, ένα βλέμμα, κάτι, ακολουθούσε η έκρηξή της. Όσο κι αν προσπαθούσα να αλλάξω την κουβέντα, πήγαινε γραμμή στον καβγά. Σκοτωνόμαστε, πλέον, κάθε βράδυ. Επί καθεβραδινής βάσεως.

Αυτήν την ώρα έχω σχολάσει και είμαι στο γραφείο. Περιμένω να με ειδοποιήσει, να την πάρω από τη δουλειά της. Μιλήσαμε πριν λίγο στο τηλέφωνο.

-Έλα…

-Έχω δουλειά! Μη μ΄ενοχλείς!

-Πήρα μόνο για να μου πεις για πόση ώρα, ακόμη, θα είσαι εκεί. Να ξεκινήσω να έρχομαι, ή να περιμένω;

-…

Κλειστό τηλέφωνο. Δεν υπάρχει λόγος να ξαναπάρω. Θα περιμένω έως ότου με ειδοποιήσει, για να πάω να την πάρω από το γραφείο της. Μπορεί και να δω το ηλιοχάραμα από τα παράθυρα του δικού μου γραφείου.

Τα λέμε...