Σάββατο, Ιουλίου 14, 2007

Αντί ποστ...

Τραγούδι αφιερωμένο στην Κατερίνα:
Ζορίστηκε κι έγραψε ο στις

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

@ ανώνυμο
Έτοιμος και θωρακισμένος. Αλλά μια απόρριψη θα μου στοιχίσει πολύ, ειδικά αν τα πράγματα πάνε καλά για εκείνη.
to skeftikes poly ayto prin to grapseis?
logika 8a prepe na peis pos aneksartita ti 8a ginei me sas tous dyo eyxesai na pane ta pragmata kala me keini ki oxi na se tromazei to gegonos an 8a pane kala gia keini kai se aporipsei meta
eilikreina den perimena mia tetoia apanthsh
m exeis sokarei

10:03 π.μ.
diastimata είπε...

@ anonymos
Απλά έχεις χάσει επεισόδια.
Αυτά τα έχω σκεφτεί -και τα έχω απαντήσει- τρία χρόνια πριν.

4:45 μ.μ.
diastimata είπε...

@ ανώνυμος
Και, τέλος πάντων, σ αυτό το Blog βγάζω εσώψυχα. Και αν έλεγα ότι "να γίνει καλά και δε με νοιάζει, ας με παρατήσει, ας φύγει μετά", θα έλεγα φριχτά ψέμματα. Με νοιάζει και με παρανοιάζει, όπως θα ένοιαζε τον καθένα. Που έφαγε το ζόρι, πέρασε τα δύσκολα κι εκεί που ελπίζει πως θα ζήσει με τον άνθρωπό του, ευτυχισμένος, ξανάρχεται η δυστυχία.
Δεν κατάλαβα... Γιατί σε σοκάρει να θέλει κάποιος να ζήσει ευτυχισμένος; Ο Χριστός σταυρώθηκε πριν 2007 χρόνια, η μητέρα Τερέζα πέθανε πρόπερσι και τον Γκάντι τον σκότωσαν όταν ήμουν παιδί. Κι ό,τι κάνουμε, ως άνθρωποι, δεν το κάνουμε από ανιδιοτέλεια. Κάπου αποσκοπούμε. Όλοι μας. Εγώ αποσκοπώ στο να ζήσω ευτυχισμένος με τον άνθρωπό μου, μετά από πέντε χρόνια Ζοριού.

4:54 μ.μ.

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)