Τέρμα τα ψέμματα. Μπαίνει αύριο, στις 10 το πρωί. Πήγαμε, σήμερα το απόγευμα και είδαμε την κλινική. Δύσκολα. Τι πρώτο να πω για το περιβάλλον. Τι πρώτο να πω για τις τηλεφωνικές τις συνδιαλέξεις με τους γονείς της.
Τα λέμε σε κάποια άλλη στιγμή. Περνάει δύσκολα.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
Ευχομαστε περαστικα και ολα να πανε καλα...
Ένα τεχνικό σχόλιο και μια ευχή θα κάνω μόνο..
Η γραφή σου είναι υ π έ ρ ο χ η.
Εύχομαι σε σένα, να αποζητήσεις και να βρεις την ψυχική ηρεμία που σίγουρα σου χρειάζεται, αλλά ίσως την αναζητάς υπό λανθασμένες νόρμες και τακτικές.
Καλή δύναμη!
Εχω διαβασει ολο το μπλογκ σου,αλλα ελαχιστα σχολια,για να αποφυγω τις εξωγενεις επιδρασεις.
Το μονο που εχω να πω,και ειμαι ανοιχτη στην αντιπαραθεση,ειναι οτι η συντροφος σου εχει απολυτο δικιο σε ενα πραγμα.
Οτι εισαι μαλακας.
Ειναι σκληρο και προσβλητικο,αλλα φανταζομαι οτι κι εσυ καπως ετσι θα εκφραζοσουν για καποιον με παρομοια συμπεριφορα,αν ησουν στην απεξω.
Αν μενεις με καποιον,σαφως δεν μενεις "απο συνηθεια", ή "επειδη εχεις ηδη περασει απο εναν χωρισμο", ή "επειδη δεν δυνασαι οικονομικα".
Προφανως ομως,εκτος απο τα ζορια με την συντροφο σου,δεν εχεις κατσει να σκεφτεις(ή δεν επιθυμεις να παραδεχτεις) τα ζορια με την παρτη σου.
Οι ανθρωποι που επιθυμουν τοσο διακαως να σωσουν τους συντροφους τους,που συνηθως εχουν τερααααστια προβληματα(οι συντροφοι) ειναι εκεινοι που ψαχνουν δαχτυλο να κρυφτουν απο πισω του,αγαπητε.
Κοιτα λοιπον να διορθωσεις(αν μπορεις) τα δικα σου τα λαθη,και ασε την καθε Κατερινα να βρει την ακρη μονη της,αντι να παριστανεις τον παγιδευμενο οσιομαρτυρα που "πιστευει στον εαυτο του,παρ'οτι χοντρος και ασχημος".
Υ.Γ. Δεν ειμαι η πρωην γυναικα σου
@ πρέζα
Ευχαριστώ. Ελπίζω.
@ anilikos
Δεν αποκλείεται. Αλλά, αλήθεια, όλα έχουν έναν σκοπό στη ζωή; Μήπως όλα γίνονται τυχαία;
@ november
Ευχαριστώ. Τα λέμε.
@ αθανασία
Το να την αγαπάω (έτσι απλά) δεν παίζει;
Δημοσίευση σχολίου