Προχθές το πρωί:
"Βλέπω ότι η προσπάθειά σου πάει στράφι".
"Μην το λες αυτό"...
"Τι να πω; Αυτό βλέπω, αυτό λέω. Και, στο ξεκαθαρίζω: Δεν πρόκειται να τραβήξω το ίδιο ζόρι".
"Το καταλαβαίνω"...
"Κοίτα, για να μην πιάνουμε μια κουβέντα που δε θα καταλήξει πουθενά: Έχεις διορία ως τη γιορτή μου, του χρόνου, να απαλλαγείς από το ποτό. Αυτό σημαίνει ότι, για έναν χρόνο, δε θα το ακουμπάς".
"Εντάξει. Αλλά μη συνεχίζεις... Δεν μπορώ"...
================
Σήμερα το βράδυ:
"Έλα..."
"Τι κάνεις";
"Δουλεύω"...
"Ακόμη; Είναι αργά"...
"Μου έδωσαν και δουλειά για την Κυριακή. Αλλά δε θα την κάνω"!
"Γιατί";
"Γιατί δε θέλω".
"Έγινε τίποτα";
"Έγιναν κάποια πράγματα"...
"Δηλαδή;"
"Μου είπαν να δείχνω τη δουλειά μου και στον καινούργιο"...
"Ε, τη δείχνεις, ούτως ή άλλως, σε άλλους οκτώ, έτσι γραφειοκρατικά που είστε στημένοι. Τι να τη δείχνεις και σ έναν ένατο".
"Αυτός δεν είναι συνάδελφός μου"...
"Ναι, αλλά σου είπε ο διευθυντής σου να"...
Κλικ!
(Το τηλέφωνο από την άλλη πλευρά, είχε κλείσει. Λίγο αργότερα, στο msn:
Κατερίνα: Ευχαριστώ για τη στήριξη. Δε με νοιάζει τι θα κάνεις. Θα πάρω ταξί για να γυρίσω στο σπίτι.
Διαστήματας: Πολύ καλά λοιπ...
Το msn έκλεισε, πριν στείλω την απάντησή μου. Το κινητό της είναι κλειστό. Για άλλη μία φορά κάθομαι και γράφω στη δουλειά, χωρίς καμία όρεξη να πάω σπίτι...
"Βλέπω ότι η προσπάθειά σου πάει στράφι".
"Μην το λες αυτό"...
"Τι να πω; Αυτό βλέπω, αυτό λέω. Και, στο ξεκαθαρίζω: Δεν πρόκειται να τραβήξω το ίδιο ζόρι".
"Το καταλαβαίνω"...
"Κοίτα, για να μην πιάνουμε μια κουβέντα που δε θα καταλήξει πουθενά: Έχεις διορία ως τη γιορτή μου, του χρόνου, να απαλλαγείς από το ποτό. Αυτό σημαίνει ότι, για έναν χρόνο, δε θα το ακουμπάς".
"Εντάξει. Αλλά μη συνεχίζεις... Δεν μπορώ"...
================
Σήμερα το βράδυ:
"Έλα..."
"Τι κάνεις";
"Δουλεύω"...
"Ακόμη; Είναι αργά"...
"Μου έδωσαν και δουλειά για την Κυριακή. Αλλά δε θα την κάνω"!
"Γιατί";
"Γιατί δε θέλω".
"Έγινε τίποτα";
"Έγιναν κάποια πράγματα"...
"Δηλαδή;"
"Μου είπαν να δείχνω τη δουλειά μου και στον καινούργιο"...
"Ε, τη δείχνεις, ούτως ή άλλως, σε άλλους οκτώ, έτσι γραφειοκρατικά που είστε στημένοι. Τι να τη δείχνεις και σ έναν ένατο".
"Αυτός δεν είναι συνάδελφός μου"...
"Ναι, αλλά σου είπε ο διευθυντής σου να"...
Κλικ!
(Το τηλέφωνο από την άλλη πλευρά, είχε κλείσει. Λίγο αργότερα, στο msn:
Κατερίνα: Ευχαριστώ για τη στήριξη. Δε με νοιάζει τι θα κάνεις. Θα πάρω ταξί για να γυρίσω στο σπίτι.
Διαστήματας: Πολύ καλά λοιπ...
Το msn έκλεισε, πριν στείλω την απάντησή μου. Το κινητό της είναι κλειστό. Για άλλη μία φορά κάθομαι και γράφω στη δουλειά, χωρίς καμία όρεξη να πάω σπίτι...
7 σχόλια:
Ανακάλυψα το ημερολόγιό σου χθες το βράδυ και το διάβασα όλο από την αρχή. Ήδη από τις αφηγήσεις σου για τον έγγαμο βίο σου είχα σχηματίσει την εντύπωση ότι είσαι από τους άντρες - θύματα. Μην το πάρεις στραβά. Υπάρχουν και άντρες κακοποιημένοι, απλά συνήθως δεν τρώνε ξύλο από τις γυναίκες τους, αλλά υποφέρουν με άλλους τρόπους.
Έχω γνωστούς (όχι πολλούς) παιδιά μαλάματα, που έκανα το σταυρό μου να πέσουν σε καλή γυναίκα, γιατί ήταν σκλάβοι των φιλενάδων τους. Ξέρεις, τα γνωστά: Τους έκαναν τον ταξιτζή, τους έκαναν δώρα πολλαπλάσια των δυνατοτήτων τους, έκοβαν από τους φίλους που δεν ενέκρινε η λεγάμενη (γιατί τον ήθελε υπηρέτη full time και οι κολλητοί θέλουν χρόνο).
Αφήνω το θέμα της Κατερίνας στην άκρη, γιατί ήδη σου τα έχουν χώσει πολλοί και πολύ. Πάμε στα παλιά: Αυτά που ανεχόσουν από τα πεθερικά σου χωρίς να αντιδράς ήταν ΛΑΘΟΣ ΛΑΘΟΣ ΛΑΘΟΣ. Εντάξει, δεν ήταν του χαρακτήρα σου να πεις: "Ουστ, έξω από το σπίτι μου, εμπρός, ξουτ, ξουτ!", αλλά υπάρχουν και πιο ήπιοι τρόποι. Ναι, να εμφανιζόσουν με τα σώβρακα. Δεν ήταν ξένοι, γονείς ήταν. Και να έλεγες: "Έχω μια κούραση που δε σας βλέπω. Πείτε τα εσείς, πείτε τα, εγώ πάω να απλώσω την αρίδα μου στη μέσα τηλεόραση.". Με το τυπικό σου χαμόγελο έδινες την εντύπωση ότι εγκρίνεις μια κατάσταση που σε σκότωνε.
Σχετικά με την Κατερίνα, να μου επιτρέψεις μία μόνο παρατήρηση (εννοείται ότι συμφωνώ με τα περισσότερα από όσα έχουν γραφεί από τους άλλους επισκέπτες σου). Δεν έπρεπε να πηγαίνατε διακοπές με μεγάλη παρέα ενώ η κοπέλα ήταν σε θεραπεία από μία φοβερή αρρώστια. Ξέρω πολύ καλά το απαράδεκτο φαινόμενο των "φίλων" που γουστάρουν τον άρρωστο όταν είναι κεφάτος και τους διασκεδάζει (δηλαδή όταν πίνει) και δεν τους αρέσει νηφάλιος. Έχω βιώσει παρόμοια περιστατικά στο περιβάλλον μου, ευτυχώς όχι στο άμεσο οικογενειακό, πάντως σε αρκετά κοντινό πρόσωπο που η γυναίκα του δεν μπορούσε να τον κάνει καλά όποτε πήγαιναν στο χωριό, γιατί οι φίλοι, κουμπάροι, ξάδερφοι και δε συμμαζεύεται τον κερνούσαν ουίσκι και τσίπουρο εννιά το πρωί (δεν έχει ανάγκη αυτός, είναι ΘΕΡΙΟ έλεγαν...) γιατί τον έκαναν χάζι όταν ήταν κεφάτος.
Εννοείται ότι το 'θερίο' δε ζει πια... Συγγνώμη για την έκταση του σχολίου μου.
TOP PORTUGUESE UNIVERSAL WRITER: CRISTOVAO DE AGUIAR.
He has, also, translated into Portuguese the Wealth of Nations by Adam Smith.
He has been awarded several prizes.
Don't forget the name of this great author, you'll be hearing of him soon.
Thank you for spending time in Universal Culture.
Thanks for visiting.
ΚΑΛΗΜΕΡΑ !!
Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΙΓΟΥΡΑ ΣΕ ΒΟΗΘΑΕΙ...ΞΕΧΝΙΕΣΑΙ.
ΕΛΠΙΖΩ , ΟΜΩΣ , ΑΥΤΟ ΤΟ Σ-Κ ΝΑ ΒΡΕΙΤΕ ΠΟΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΜΑΖΙ .
ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΙ ΘΑ ΦΑΜΕ , ΤΙ ΘΑ ΨΩΝΙΣΟΥΜΕ , ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ .
ΕΥΧΟΜΑΙ ΤΟ ΤΕΛΕΣΙΓΡΑΦΟ ΣΟΥ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΡΑΞΗ.ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΣΤΗΝ ΓΙΟΡΤΗ ΣΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΑΡΗ 'Η ΝΑ ΕΧΕΙ ΜΑΘΕΙ ΝΑ ΠΙΝΕΙ ΜΕ ΜΕΤΡΟ ΚΑΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΟΣΟ ΤΙΣ ΕΥΕΓΕΡΤΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΚΡΑΣΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΠΥΡΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΑΓΜΑΤΩΝ, ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΛΚΟΟΛ.ΟΛΑ ΜΕ ΜΕΤΡΟ ΚΑΙ ΓΝΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ.
ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΤΗΡΙΞΗ ΜΟΥ,
ΤΑΝΚΕΡ Ή ΑΝΩΝΥΜΟΣ 2
Εύχομαι καλή λευτεριά του χρόνου και μακριά από ψυχοχαράδρες.
μια από τα ίδια...
είχαμε βιαστεί να χαρούμε, ε?
:(
σε καταλαβαινω, γιατι ζω παρομοιο προβλημα. Ειναι φρικη, πως θα του εξηγησω το προβλημα του.Εχω προσπαθησει απειρες φορες μου υποσχεται οτι θα το κοψει, αλλα τιποτα.Δεν ειναι ομως μονο αυτο, μετα αρχιζει η διαφορα, η αποξενωση.Ζουμε στο ιδιο σπιτι κι ειναι σα να μη ζουμε.Νευριαζει που με βλεπει, οτι και να κανω ενοχλει.Προχθες σγουγγαριζα και ενοχληθηκε.Εβαλα τα κλαμματα και κλειστηκα στο δωματιο.Ειναι δυσκολο πραγμα η θεραπεια, κι εμενα ειναι ακομα στο αρχικο σταδιο, αλλα δε μπορω να βοηθησω γιατι δε θελει.Ωρες ωρες με νευριαζει μεχρι αηδιας λεω ενα "αι σηχτηρ" και φευγω.Μου χει διαλυσει την "ψυχολογια" ειλικρινα δεν αντεχω αλλο!
Ο/Η Αναστασία είπε...
Έχω γνωστούς (όχι πολλούς) παιδιά μαλάματα, που έκανα το σταυρό μου να πέσουν σε καλή γυναίκα, γιατί ήταν σκλάβοι των φιλενάδων τους. Ξέρεις, τα γνωστά: Τους έκαναν τον ταξιτζή, τους έκαναν δώρα πολλαπλάσια των δυνατοτήτων τους, έκοβαν από τους φίλους που δεν ενέκρινε η λεγάμενη (γιατί τον ήθελε υπηρέτη full time και οι κολλητοί θέλουν χρόνο).
Το αστείο στην περίπτωση του γάμου μου, είναι ότι αυτό, πριν το γάμο γινόταν από πλευράς της και μετά το γάμο από ... πλευράς μου. Λες κι έπαιρνε την εκδίκησή της, ένα πράμα...
Ναι, να εμφανιζόσουν με τα σώβρακα.
Αμ έγινε κι αυτό. Κι η απάντηση; "Δεν μπορούσες να περιμένεις λίγο; Σε πέντε λεπτά θα φεύγανε..."
Ξέρω πολύ καλά το απαράδεκτο φαινόμενο των "φίλων" που γουστάρουν τον άρρωστο όταν είναι κεφάτος και τους διασκεδάζει (δηλαδή όταν πίνει)
Μόνον που στην περίπτωση της Κατερίνας, δε χρειάζονται οι φίλοι. Το κάνει μόνη της...
Κανένα πρόβλημα για την έκταση του σχολίου
Ο/Η Ανώνυμος 2 (ή τάνκερ) είπε...
ΕΛΠΙΖΩ , ΟΜΩΣ , ΑΥΤΟ ΤΟ Σ-Κ ΝΑ ΒΡΕΙΤΕ ΠΟΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΜΑΖΙ .
Εκείνο το ΣΚ τα βρήκαμε. Το... επόμενο τα χάσαμε.
Ευχαριστώ για την αγάπη σου και για τη στήριξή σου.
Ο/Η Guadalquivir είπε...
Εύχομαι καλή λευτεριά του χρόνου και μακριά από ψυχοχαράδρες.
Από το στόμα σου και στου θεού τ αφτί...
Ο/Η Кроткая είπε...
μια από τα ίδια...
είχαμε βιαστεί να χαρούμε, ε?
Τώρα τελευταία με πάει σκοτσέζικο ντουζ...
Ο/Η Ανώνυμος είπε...
Διαβάζω το σχόλιό σου και είναι σα να το έχω γράψει εγώ... Ένα πράγμα έχω να σου πω: Αν πιστεύεις ότι δεν μπορείς να τον βοηθήσεις, φύγε τώρα! Θα είναι καλύτερα και για τους δύο. Εγώ έμεινα και βλέπω ότι, πλέον, είμαι παγιδευμένος. Έβαλα νέο τελεσίγραφο. Ό,τι έχεις να κάνεις, κάν΄το γρήγορα.
Δημοσίευση σχολίου