Δευτέρα, Νοεμβρίου 24, 2008

Πάλι πάρτι

Δεν πηγαίνω πουθενά. Έχω διάφορες προσκλήσεις, είτε από φίλους, είτε από συνεργάτες, αλλά προτιμώ να μένω σπίτι.
Και δε μιλάω για καθημερινές εξόδους. Μιλάω για τριήμερα, τετραήμερα κι άλλα τέτοια. Σπάνια αποδέχομαι μια πρόταση. Κι αυτό, γίνεται για έναν λόγο που όποιος έχει διαβάσει αυτό το blog, τον καταλαβαίνει (με την έννοια του "γνωρίζει" κι όχι με την έννοια του "κατανοεί").
Το Σαββατοκύριακο που πέρασε, έκανα την υπέρβαση. Πήγα με φίλους στη Βουλγαρία. Μπορούσε να έρθει και η Κατερίνα, αλλά επειδή εργαζόταν, αποφάσισε να μείνει Ελλάδα.
Η αλήθεια είναι ότι πήγα με βαριά καρδιά. Δε θέλω να την αφήνω μόνη. Κι όχι μόνον επειδή θα βρει ευκαιρία να πιει. Ούτως ή άλλως, αυτήν την ευκαιρία θα τη βρει. Επειδή, όμως, έχω καταλάβει ότι δε θα είμαστε για πολύ καιρό μαζί, θέλω να ζω μαζί της την κάθε στιγμή. Τελικά, όμως, υπέκυψα και πήγα.
Γύρισα μεσημέρι της Κυριακής. Στο δρόμο της πήρα κάτι μικροπράγματα, που της αρέσουν, πήγα και μάζεψα το ποδήλατό της, όπως μου ζήτησε και όταν μιλήσαμε, στις 8.30 το βράδυ, ήταν ακόμη στη δουλειά. Υποτίθεται ότι, στις 10.30 θα επέστρεφε.
Η ώρα περνούσε και δεν έδινε σημεία ζωής. Πήρα δυο - τρεις φορές στο κινητό της, αλλά δεν απάντησε. Έστειλα δύο μηνύματα, αλλά μάταια... Μία ώρα μετά, ξαναπήρα στο κινητό της.
"Μιλάω. Να σε πάρω εγώ";
"Ρε συ Κατερίνα, περιμένω για να φάμε μαζί. Αν..."
"Έχει ένα πάρτι το προσωπικό, μετά..."
Έκλεισα το τηλέφωνο τσαντισμένος. Μιλήσαμε κι αργότερα, όπου μου είπε ότι δεν ήξερε για το πάρτι κι αν δεν την πίστευα "θα θύμωνε πολύ". Είπα ότι την πίστευα, για να κλείσω το τηλέφωνο μια ώρα αρχύτερα.
"Θα σε πάρω να σου πω αν έχει κόσμο και πόσο θα μείνω..."
Είναι μία τα ξημερώματα. Δυο μπριζόλες στέκουν ξεπαγωμένες στο νεροχύτη. Δεν έχω καμία όρεξη. Έχω ξεχάσει πώς πέρασα, αν πέρασα καλά στη Βουλγαρία, τι έκανα. Δε θυμάμαι, καν, με ποιους ήμουν. Ξέρω ότι δε θα πάρει να μου πει πότε θα γυρίσει. Ξέρω ότι δεν θα έρθει στο σπίτι πριν τις 5 τα ξημερώματα. Ξέρω ότι, όταν έρθει, θα είναι τύφλα. Ξέρω ότι αύριο θα με γεμίσει υποσχέσεις. Ξέρω ότι θα συνεχίσω να ελπίζω.
Θα μου πείτε: "Γιατί τα γράφεις"; Για να ξεσπάσω. Για να τα βγάλω από μέσα μου. Κάτι σαν ψυχανάλυση ένα πράμα. Κι όταν βλέπω τα σχόλιά σας, το χαίρομαι. Γιατί το συζητάω. Γιατί αν δεν το συζητήσω (άσχετα που ξέρω καλά τι να κάνω) θα σκάσω. Γιατί δεν μπορώ να παραπονιέμαι μπροστά σε έναν καθρέφτη. Γιατί δεν μπορώ να κλαίω μόνος μου. Γιατί, τόσα χρόνια σ αυτό το blog, συνεχίζω να γράφω για να αισθάνομαι ένα χτύπημα στην πλάτη.
Συγνώμη, αλλά σήμερα δεν έχω κανένα κέφι...

16 σχόλια:

Кроткая είπε...

καταθλιψούλα καραμπινάτη. Κάνε κάτι.

και αυτό είναι ένα χτύπημα στην πλάτη! :)

ria είπε...

σε καταλαβαίνω φίλε μου!

ξέρεις όμως τι πρέπει να κάνεις. εμείς εδώ θα σε ακούμε, θα σου συμπαραστεκόμαστε νοερά και άν μπορούμε να σε βοηθήσουμε σε κάτι, πες το μας!

κουράγιο. ούτως ή άλλως τις αποφάσεις κανείς μόνος του τις παίρνει...

εμείς εδώ, απλά θα σε στηρίζουμε.

καλό βράδυ!

Ανώνυμος είπε...

ήρθα για να ακούσω (μισό να βάλω γυαλιά).. Για ξαπλώστε στον καναπέ και πείτε μας την πρώτη εικόνα που σας έρχεται στο μυαλό παρακαλώ! :) (το χτύπημα στην πλάτη το αποφεύγω, γιατι μου φέρνει άλλες εικονες :) )

Μαριλένα είπε...

όσο δεν σε παιρνει μαζί στον πατο, καλα ειναι.
τι καλα δηλαδή, αλλα τέλος παντων, εντάξει.

μολις δεις πως λίγο ακομα θελεις, ξερεις τι να κανεις.
μπορεις-δε μπορεις.

UrbanTulip είπε...

Συμφωνώ με τη Μαριλένα.
Πόσο αντέχεις; Και γιατί εσύ ειδικά να το υποστείς;
χχ

diastimata είπε...

@ Кроткая

Και να ήταν η πρώτη... Από την εφηβεία και μετά έχω καμιά δεκαριά!
Ευχαριστώ για το χτύπημα...

@ ria

Ευχαριστώ για τη στήριξη. Θα το λέω πάντα: Καλύτερα και από το ανάκλιντρο του ψυχολόγου...


@ laxanaki

Ένα σπίτι ζωγραφισμένο από παιδί. Με παράθυρα με κουρτίνες, η λάμπα να... φαίνεται μέσα από τους τοίχους, καμινάδα, καπνό και... ήλιο με λουλούδια. Με χρώματα. Κόκκινη σκεπή, άσπροι τοίχοι.


@ Μαριλένα

Φοράω... σωσίβιο!
Ξέρω, ξέρω... Απλά, εύχομαι να μη χρειαστεί.

@ UrbanTulip

Ίσως επειδή δεν... υπάρχει άλλος. Και είπαμε: Φοράω σωσίβιο...

Ανώνυμος είπε...

Παρόλο που σε τέτοιες καταστάσεις είναι πιο αποδοτική μια γροθιά στο στομάχι ή μια κλοτσιά (αλλού)
το 'χεις το χτύπημα στην πλάτη κι από μένα...

Για σένα εσύ ξέρεις καλύτερα.

ONOMATODOSIA είπε...

ισως φταιει ο παλιοκαιρος ...

η επειδη απλα βαρεθηκαμε το εξω.
γιατι ειναι ψευτικο που λεει και ο 7 ντεμονς.

ria είπε...

σιγά μην πάς στον ψυχολόγο!
και μεις τι κάνουμε εδώ?
λοιπόν, κάθισε αναπαυτικά, βάλε τα πόδια σου πανω και ξεκίνα...

πως ήταν τα παιδικά σου χρόνια?

november είπε...

Η ίδια (ολόιδια όμως) ιστορία με πέρυσι. Θυμάσαι τα πάρτι? Θυμάσαι; Τι έλεγες (δε θυμάμαι αν τα έγραφες κιόλας) θυμάσαι; Ούτε τότε θα ήσασταν καιρό μαζί. Όλο θα μετακόμιζες μόνος σου κι όλο μαζί μετακομίζετε. Χρόνια τώρα η ίδια ιστορία. Φοβάσαι να μείνεις μόνος και δε θέλεις να την αφήσεις μόνη. And that's that, my friend.

Unknown είπε...

Δεν έχω διαβάσει το blog σου, μόνο αυτή την ανάρτηση.

Έχεις ξεχάσει εσένα και ζεις όχι κοντά της αλλά μέσα από την Κατερίνα, που όμως δεν είναι Κατερίνα σου.

Το ζόρι σου δεν είναι αυτή, αν μου επιτρέπεις, είσαι εσύ.

Καλό σου βράδυ
κι αν είπα μια κουβέντα πάραπάνω συγγνώμη.

diastimata είπε...

@ stixakias είπε...

...σε τέτοιες καταστάσεις είναι πιο αποδοτική μια γροθιά στο στομάχι ή μια κλοτσιά (αλλού)

Σωστά! Σκύβω -και περιμένω. Λες να εννοείς μια κλωτσιά εκεί που δε χρειάζεται σκύψιμο! ΟΧΙΙΙΙ!!!

@ ONOMATODOSIA είπε...

,,,απλα βαρεθηκαμε το εξω.
γιατι ειναι ψευτικο που λεει και ο 7 ντεμονς.


Και πολύ σωστά λέει...

@Ο/Η ria είπε...

...κάθισε αναπαυτικά, βάλε τα πόδια σου πανω και ξεκίνα...

Δώσε θάρρος του χωριάτη...

@ Ο/Η november είπε...

Φοβάσαι να μείνεις μόνος και δε θέλεις να την αφήσεις μόνη. And that's that, my friend.

And that's so true...

@ Ο/Η meggie είπε...

Το ζόρι σου δεν είναι αυτή, αν μου επιτρέπεις, είσαι εσύ.

Καλώς ήλθες. Φυσικά και σου επιτρέπω. Εδώ έχω επιτρέψει... καν και καν... Το ζόρι μου είναι αυτό που ζω εγώ. Άλλες νύχτες το ζόρι μου είμαι εγώ, άλλες το αλκοϊλίκι, άλλες η Κατερίνα, άλλες η ζωή μαζί της... Το ζόρι μου είναι αυτό που οι λέξεις δηλώνουν: το ζόρι μου. Και το Blog, όπως θα διαπιστώσεις αν διαβάσεις κάποια Post του παρελθόντος, είναι το ντιβάνι του ψυχαναλυτή. Γράφω σε αυτό μόνον όταν είμαι πολύ στα down μου. Μόνον όταν με κυριεύει η κατάθλιψη. Κατά τα λοιπά, είμαι πολύ ευχάριστος τύπος -θα δεις...

κι αν είπα μια κουβέντα πάραπάνω συγγνώμη.

Καμία συγνώμη. Τα σχόλια εδώ είναι ανοικτά για να λέτε όλοι μια κουβέντα παραπάνω. Να ξανάρθεις.

Ανώνυμος είπε...

Γειάσου φίλε...θα πρέπει να με θυμάσαι είμαι η κοπέλα που σου είχα γράψει την ιστορία μου..στο προηγούμενο πόστ σου....η κοπέλα που είχε κάνει σχέση με τον χρήστη ουσιών...κοίταξε φίλε στα είπα και στο προηγούμενο πόστ...μη νομίζεις και γώ τα ίδια με σένα ζώ...και πρόσφατα..αυτό το άτομο μπήκε ξανά στη ζωή μου...πρίν από 2-3χρόνια τώρα το πως ξαναμπήκε τεράααστια ιστορία....μου ζήτησε να γυρίσω ξανά κοντά του...και γώ έκανα το λάθος να το κάνω ξανά...εκείνος (αν και γώ πίστευα ότι θα έχει αλλάξει στάση)...σαν ηλίθια..όχι μόνο δεν έχει αλλάξει αλλά έχει γίνει και τρίσχειρότερος από ότι ήταν τότε...(όχι μόνο στο θέμα της 'χρήσης')...γενικά...έκανε ξανά τα ίδια και τα τρισχειρότερα από τότε...του ζήτησα να χωρίσουμε (πρίν 2 χρόνια όλα αυτά 3)μπορεί και παραπάνω...όκ;;;και από κείνη τη μέρα..άρχισε το χειρότερο μαρτύριο που μπορεί να φανταστεί άνθρωπος...από κείνη τη μέρα έχει εξαντλήσει όλη του την ανισσοροπία και όλη του την ανωμαλία πάνω μου.. εννοώ στα νέυρα μου...μου έχει κάνει τα νέυρα σκοινιά...από όλες τις απόψεις...αρχικά..με έπαιρνε τηλ στο κντό μου πιο πολύ χωρίς να μιλά...συνεχώς,ακατάπαυστα,διαρκώς μέρα,νύχτα,χαράματα...ότι ώρα του τη βάραγε έπαιρνε..ακατάλληλη ξε-ακατάλληλη αυτός έπαιρνε...μου είχε διαλύσει τα νέυρα και τη ψυχολογία εντελώς...με είχε κάνει ένα όρθιο πτώμα...η αποθέωση όμως ήρθε μιά νύχτα που είχα ξαπλώσει να κοιμηθώ και με ξανάπήρε..και (άκουσον,άκουσον!)την ώρα που ετοιμαζόταν να 'βγάλει τα μάτια του'με κάποια...κι εγώ άκουγα τα πάντα τι έλεγαν,τί έκαναν τα πάντα....!!!!....δ εν ξέρω ποιά ήταν αυτή..και δε με αφορά...εμένα με αφορά ότι δύο-τρία χρόνια τώρα και παράπανω έχω καταντήσει για χάρη του νευρασθενής..αυτό με αφορά...μετά από κάμποσο καιρό..κι αφού μου διέλυσε εντελώς τα νέυρα.. πρώτα..αυτό σταμάτησε... ευτυχώς εντελώς...βέβαια τώρα καιρό έκλεινα τα τηλ,ακύρωνα τις κλήσεις του όοολες και ΔΕΝ απαντούσα ποτέ....το καλοκαίρι με είχε ξανάπάρει στο σταθερό...και μου τα πρηζε με κάποια που μου είπε ότι γνώρισε και ότι θα πάει να συζήσει μαζί της στη Κρήτη...δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία...για την ακρίβεια καθόλου...εξαφανίστηκε για ένα 7 μήνο...είπα,ά,ωραία υσήχασα επιτέλους!από αυτόν και την απίστευτα ενοχλητικη παρουσία του! και ξαφνικά τον προηγούμενο μήνα τσούπ!εμφανίστηκε πάλι,με κλήση και μνμα στο κντό μου το οποίο έγραφε ότι έχει πάει Κρήτη..και ότι έχει αρραβωνιαστεί με τη λεγάμενη!....και από το Πάσχα παρακαλώ!....και ότι ζητά να μάθει νέα μου...εάν δεν είναι αυτό φίλε ανωμαλία τότε τί είναι;;;δεν ξέρω τί ζητάει με μένα και εφόσον έχει αρραβωνιαστεί κάποια άλλη και ούτε και με αφορά...έχω όμως πάρει απόφαση φίλε να σταματήσω οριστικά την εντελώς ψυχοφθόρα αυτή ιστορία και ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΩ...θα κόψω εντελώς τις σχέσεις μου με αυτό το άτομο.. το ίδιο πρέπει να κάνεις κι εσύ φίλε!να βάλεις ένα οριστικό τέλος γιατί αλλιώς θα ζείς μιά ζωή μέσα στη κόλαση...τη μιζέρια,τη κακομοιριά...θέλεις να ζείς έτσι;; εγώ όχι...Υσ-πρόσφατα άνοιξα κι εγώ το δικό μπλογκάκι γι αυτό είμαι μπλέ.....

Ανώνυμος είπε...

Μερικές ενδιαφέρουσες πληροφορίες σχετικά με τα ψέματα και τους ψεύτες δηλαδή όλους μας http://www.nytimes.com/2008/12/23/science/23angi.html

Μάγισσα Κίρκη είπε...

Είχα καιρό να δω κείμενό σου σε σημείο να μην μπαίνω καν.
Τουλάχιστον χαίρομαι που υπάρχεις, αν και θα σε ήθελα περισσότερο χαρούμενο...

Ξέρεις κάτι;

Το να τα γράφεις σε βοηθάει στο να ξεσπάς αλλά αυτό που σου προσφέρει είναι μια προσωρινή λύση και όχι μόνιμη.

Αν θες τη γνώμη μου, η σχέση σας δεν τελειώνει...έχει ήδη τελειώσει χρόνια τώρα.

Όπως προείπε και ένας αναγνώστης "το πρόβλημα είναι ο εαυτός σου".

Βοήθησέ τον!

Εύχομαι η νέα χρονιά να σου δώσει υγεία και δύναμη!

diastimata είπε...

Ο/Η Αθανασία είπε...

με είχε κάνει ένα όρθιο πτώμα...

Ναι, αυτό αισθάνομαι! Το ειπες με τον καλύτερο τρόπο.


ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΩ...θα κόψω εντελώς τις σχέσεις μου με αυτό το άτομο..

Ναι, να το κάνεις! Μπορείς! Φώναξε: Τέρμα!

@ Ο/Η Taraxacom είπε...

Ευχαριστώ

@ Ο/Η Μάγισσα Κίρκη είπε...

Αν θες τη γνώμη μου, η σχέση σας δεν τελειώνει...έχει ήδη τελειώσει χρόνια τώρα.

Με πρόλαβες...

Καλή χρονιά και σε ΄σένα Μάγισσα...