Το σεξ είναι μεγάλη υπόθεση

Θα μου πείτε, εσύ , στο προηγούμενο κεφάλαιο μας έκανες μια εισαγωγή που έδειχνε ότι η Κατερίνα εσένα είχε στο μάτι. Ούτε Τον Άκη, ούτε τον Νάκη, ούτε τον Ράκη. Ναι, έτσι ήταν. Τουλάχιστον έτσι αποδείχτηκε.

Ήταν μετά την Πρωτοχρονιά. Έκανε κρύο. Μιλάμε για πολύ κρύο. Δε χιόνιζε, αλλά σου περόνιαζε τα κόκαλα. Είχε και ομίχλη. Γενικά, με το που έπεφτε το σκοτάδι, όλοι την έκαναν για τα σπίτια τους. Έτσι κι εγώ. Μόλις είχα φύγει από το γραφείο –η Κατερίνα είχε φύγει καμία ώρα νωρίτερα- και οδηγούσα με μουσική τζαζ στο cd. Παρένθεση: Ξέχασα να σας πω ότι είμαι ψωνάρα. Και στο αυτοκίνητο έχω cd τζαζ και κλασσικής, λες και αν μου την έπεφτε καμία γκόμενα θα την έριχνα με πεντάλεπτη διάλεξη για τα σόλο του Αγίου Ιωάννη Κολτρέιν σε άλτο σαξόφωνο. Ή για τη σχέση του Μότσαρτ με το Σαλιέρι. Κλείνει η παρένθεση.

Λοιπόν, τι λέγαμε; Α, ότι έκανε κρύο. Κι ότι οδηγούσα. Κι εκεί που οδηγούσα χτυπάει το κινητό μου. Και είναι η Κατερίνα.

«Τι κάνεις», με ρωτάει;

«Οδηγάω».

«Ωραία! Είμαι Διαγώνιο, έλα να με πάρεις».

Έμεινα όπως ο πρωταγωνιστής στις ταινίες. Με το στόμα ανοιχτό, ενώ πήγαινα να πω κάτι σαν «βιάζομαι, δεν προλαβαίνω, έχω βάλει γιαούρτι στη φωτιά»… Τελικά δεν πρόλαβα να πω τίποτε. Άκουσα το κλικ του κινητού της τηλεφώνου κι έπειτα εκείνο το μπιμπ μπιμπ μπιμπ, δείγμα ότι το είχε κλείσει.

Κανονικά τι έπρεπε να κάνω; Εδώ μπαίνει ο χορός. Μαυροντυμένες φιγούρες, με τονισμένα τα μάτια.

Χορός: Φύγε. Πάτα το γκάζι, άνοιξε ταχύτητα. Φύγε, ω πρωταγωνιστά! Κλήση κινητής τηλεφωνίας διέπραξε, ώστε να κάνεις γνωστό σ’ εκείνην ότι δεν μπορείς, δεν ευκαιρείς. Ότι στο σπίτι πρέπει να γυρίσεις. Κι άσε την, ταξί να πάρει. Με κούρσα μισθωμένη στο σπίτι της να φθάσει.

Σκατά! Δεν είμαστε στην Επίδαυρο. Άρα, ούτε χορός μπήκε, ούτε τίποτα. Γι αυτό, εξάλλου, στο τέλος της τραγωδίας μου, δεν υπήρχε από μηχανής Θεός, ούτε κάθαρση. Ύβρις υπήρξε. Τιμωρία το ίδιο. Αλλά κάθαρση ούτε για δείγμα. Κι αφού δεν υπήρξε χορός, πήγα…

Ήταν εκεί. Μέσα στο κρύο, στη διασταύρωση. Με το που σταμάτησα δίπλα της, άνοιξε την πόρτα και πήδηξε μέσα. Το κακό είναι ότι, μισή ώρα αργότερα, ξαναπηδούσε. Εμένα.

Την είχα πάει στο σπίτι της. Αντί, όμως, να πει ευχαριστώ και να πάει στην ευχή της Παναγιάς, με φίλησε. Κι εγώ ανταποκρίθηκα. Κι έτσι άρχισαν όλα. Με μια ξεπέτα μέσα στο αυτοκίνητο, με το χειρόφρενο να μπαίνει όπου έβρισκε, την καρέκλα του οδηγού να μην κατεβαίνει (η πουτάνα) και τα πιο ωραία στήθη που είχα δει ως τότε (ζωντανά και λαχταριστά…).

Ναι, το σεξ είναι μεγάλη υπόθεση.