Τα χρωστούμενα

Χρωστάω δύο περιστατικά τα οποία έζησα κατά τη διάρκεια των διακοπών. Είναι ώρα να τα ποστάρω, για να συνεχίσουμε, πλέον, κανονικά το ημερολόγιο.

Αιφνίδιος

Παρασκευή 10 Αυγούστου 2007

Δύσκολη μέρα προβλέπεται και η σημερινή. Μια φίλη της πέθανε, ξαφνικά. Ήταν, μόνον, 43 χρόνων. Είχε δυο παιδιά. Ένα παλικάρι και μια πριγκίπισσα.

«Σκέφτομαι αυτούς που μένουν πίσω», είπε η Κατερίνα. Αλήθεια, η απώλεια αυτούς τους ανθρώπους βαραίνει. Κι αν το παλικάρι είναι σε ηλικία ώριμη, η πριγκίπισσα είναι μόλις 11 χρονών. Ένα χρόνο μεγαλύτερη από την κόρη μου.

Αλλά εγώ σκέφτομαι περισσότερο το δικό μου το ζόρι. Θα κρατηθεί και σήμερα η Κατερίνα, μετά από μια τέτοια είδηση; Σε άλλες εποχές, ούτε θα το σκεφτόμουν. Θα είχε, ήδη, πέσει με τα μούτρα στο ποτό.

Τώρα;

Το όνειρο

Τρίτη 14 Αυγούστου 2007

Το ζόρι μου έχει γίνει εφιάλτης μιας ζωής. Την είδα, ολοζώντανη, να πίνει ένα μπουκάλι μπίρα. Της ζήτησα το λόγο κι όπως παλιά, μου ζήτησε να χωρίσουμε, γιατί της έγινα τσιμπούρι. Μάζεψε τα πράγματά της και με παράτησε, σίξυλο, την ίδια ώρα που άνοιγε η πόρτα και πραγματοποιούσε την εισβολή της η πρώην μου, ζητώντας να επιστρέψω σε γάμο και παιδί, λες και δε συνέβη τίποτα.

Ευτυχώς, ήταν εφιάλτης.

Είδε τον εαυτό της να ψάχνει τις γάτες της. Να τις αναζητά ανάμεσα σε εκατοντάδες, χιλιάδες άλλες, σε μέγεθος τίγρεων. Τις φώναζε, με τα γιαπωνέζικα ονόματά τους κι εκείνες δεν ακούγονταν. Ξύπνησε μέσα στην αγωνία.

Ευτυχώς, ήταν εφιάλτης.

Το τηλέφωνό μου χτύπησε την ώρα που χαιρόμουν τον ήλιο στον Μακρύ Γιαλό. Ήταν ο αδελφός μου. Είχε πάει να ταίσει τα γατιά και να ποτίσει τα λουλούδια. Βρήκε κατσαβιδιές στην εξώπορτα. Κάποιοι είχαν προσπαθήσει να τη διαρρήξουν. Η κλειδαριά ασφαλείας αντιστάθηκε στις προθέσεις τους.

Δυστυχώς, ήταν πραγματικότητα.

Αυτήν την ώρα η Κατερίνα αλλάζει τα εισιτήρια. Φεύγουμε αύριο, πρωί, ανήμερα της Παναγιάς. Διακοπές τέλος, επιστροφή στην πραγματικότητα.

Έχω την έντονη εντύπωση ότι, σήμερα, ήπιε. Ελπίζω να κάνω λάθος.

ΥΓ. Μάλλον δεν έκανα λάθος. Όλα πάνω της θυμίζουν την Κατερίνα πριν τον εγκλεισμό. Οι κινήσεις, οι φράσεις, η συμπεριφορά, η οργή… Όταν επέστρεψε από έξω με τρύπησε η μυρωδιά του οινοπνεύματος. Ήρθε και με φίλησε. Όπως έκανε παλιά, για να δείξει ότι δεν είχε πιει.

Ο εφιάλτης ξαναγύρισε.

----------------------


Και τώρα στο σήμερα: Επισκέφθηκε το γιατρό της. "Τα έκανα σκατά", του είπε. "Ναι", της απάντησε! Άρχισε επισκέψεις.