Ξέρεις τι θα πει να μην θέλεις να ξυπνήσεις; Ξέρεις τι θα πει να ανοίγεις τα μάτια σου και να προσπαθείς να τα ξανακλείσεις με ένα φτιαχτό όνειρο; Ξέρεις τι θα πει να ξυπνάς με ντροπή και με άγχος; Ξέρεις τι θα πει να ονειρεύεσαι πότε θα πεθάνεις;
Αυτό είναι το πρωινό ξύπνημα του συζύγου του αλκοόλ ή κάθε άλλης εξάρτησης.
Την ώρα του καφέ έρχονται και οι άλλες ενοχές… Σκοτώνει, αλήθεια, όσους λίγους τού απέμειναν να τον αγαπούν.
Το μεσημέρι βιώνει καθημερινά την απόρριψη των πρώην φίλων, των συγγενών, των πρώην γνωστών, πλην εκείνων που μένουν κοντά, για την πλάκα.
Και μετά θέλει να ξεχάσει και αγκαλιάζει τον υγρό σύζυγο που τον περιμένει στη γωνιά για να τον ρουφήξει, να τον θάψει. Κάποιες φορές βοηθά, του δίνει κίνητρο να ζήσει η δουλειά. Άλλες του δίνει μια σπρωξιά στον γκρεμό του.
Παρέες δεν υπάρχουν, τον αποφεύγουν. Αυτούς που τον νοιάζονται, τους λίγους, τους αποφεύγει, τους φοβάται, δεν θέλει άλλο να τους πληγώσει.
Το βράδυ δεν είναι ποτέ γλυκό, δεν έρχεται να τον ξεκουράσει, αυτός ζητά να πνίξει στο σκοτάδι όσα έκανε στο φως της μέρας ή μάλλον των χρόνων που έφυγαν.
Κατερίνα
και για την αντιγραφή, Διαστήματας
Αυτό είναι το πρωινό ξύπνημα του συζύγου του αλκοόλ ή κάθε άλλης εξάρτησης.
Την ώρα του καφέ έρχονται και οι άλλες ενοχές… Σκοτώνει, αλήθεια, όσους λίγους τού απέμειναν να τον αγαπούν.
Το μεσημέρι βιώνει καθημερινά την απόρριψη των πρώην φίλων, των συγγενών, των πρώην γνωστών, πλην εκείνων που μένουν κοντά, για την πλάκα.
Και μετά θέλει να ξεχάσει και αγκαλιάζει τον υγρό σύζυγο που τον περιμένει στη γωνιά για να τον ρουφήξει, να τον θάψει. Κάποιες φορές βοηθά, του δίνει κίνητρο να ζήσει η δουλειά. Άλλες του δίνει μια σπρωξιά στον γκρεμό του.
Παρέες δεν υπάρχουν, τον αποφεύγουν. Αυτούς που τον νοιάζονται, τους λίγους, τους αποφεύγει, τους φοβάται, δεν θέλει άλλο να τους πληγώσει.
Το βράδυ δεν είναι ποτέ γλυκό, δεν έρχεται να τον ξεκουράσει, αυτός ζητά να πνίξει στο σκοτάδι όσα έκανε στο φως της μέρας ή μάλλον των χρόνων που έφυγαν.
Κατερίνα
και για την αντιγραφή, Διαστήματας
